Kotor stond al een poos hoog op mijn reisverlanglijst. Foto’s van de enorme baai tussen de bergen deden me watertanden. Mijn verwachtingen waren hoog, maar ik had niet verwacht dat het in Kotor nóg mooier zou zijn dan ik had verwacht. Vorig jaar ging ik erheen toen ik met een vriendin een rondreis maakte door Oost-Europa. Ik ben sindsdien helemaal fan van Oost-Europa en van Kotor in het bijzonder. Ik was opslag verliefd. Op Kotor, maar ook op Montenegro als land. Eén van de kleinste landen van Europa, maar ook meteen één van de mooiste, als je het mij vraagt. Zoveel te bieden. Woeste en bergachtige natuur, mooie stadjes en een rijke cultuur en geschiedenis. En Kotor heeft het allemaal. Ik wilde eigenlijk voorkomen dat dit een slijmblog zou worden, maar daar ben ik oprecht niet in geslaagd. Aanschouw hieronder Kotor, in zeven keer:
De baai van Kotor
Smalle straatjes en sierlijke balkonnetjes
1. Stad
Eerst even een klein stukje geschiedenis. Vanaf de middeleeuwen was Kotor een kolonie van Venetië. De invloed daarvan is nog rijkelijk terug te zien. De Venetiaanse bouwstijl is één van de belangrijkste kenmerken van Kotor. Na 1918 werd Montenegro onderdeel van het toen opgerichte Joegoslavië. Na een onafhankelijkheidsreferendum onder de bevolking is Montenegro sinds 2006 officieel Montenegro. Ondanks het feit dat Montenegro niet in de Europese (Monetaire) Unie zit, betaal je er gewoon met de Euro.
Goed, nu terug naar het Kotor van nu. Als je de stadsmuren van Kotor binnenwandelt, is het net alsof je een decor binnenwandelt van een middeleeuwse film. Ik wilde het ‘mooi’ of ‘fascinerend’ noemen, maar dat is niet wat ik bedoel. ‘Magisch’ komt meer in de buurt. ’s Avonds wandelde ik in mijn eentje over de -nog warme- marmeren stenen. Op een paar katten na, was er helemaal niemand meer op straat. Tijdens onze hele reis door Oost-Europa had ik nog nooit een leeg stadscentrum meegemaakt, laat staan om half één ’s nachts. In de bergen was de hele stadsmuur verlicht en ik vond dat zo mooi dat ik er misschien wel een half uur lang verwonderd naar naar heb gestaard. Totaal geen besef van de tijd, gewoon zittend op dit stoepje met mijn camera in de hand, alsof ik er mijn hele leven al woonde:
Kotor bij nacht vanaf een stoepje. Er is boven de huizen een deel van de verlichte stadsmuur te zien.
2. Old Town Hostel
Middenin het oude stadscentrum vind je het Old Town Hostel. Bankjes met kussentjes tegen de muur, hier en daar een verdwaald boek, en grote kaarsen die dag en nacht branden. Heel schatting-Engels is het. En zonder twijfel het leukste hostel waar ik ooit ben geweest. En dat wil wat zeggen, want ik heb inmiddels aardig wat hostels versleten. In dit hostel voelde ik me écht goed thuis. Nu bestempel ik de plaats waar mijn schoenen uit mogen en waar mijn paspoort ligt al snel als thuis, maar hier was het anders. Hier droeg ik op een gegeven moment helemaal niets meer aan mijn voeten. Dat betekende dat ik nooit meer weg wilde. De hostelstaff kende al hun gasten bij naam en toenaam, iets wat ik nog nooit eerder zo had meegemaakt in een hostel. Ze lieten ons de stad zien en stonden elke ochtend om 6 uur alweer klaar om te werken.
’s Avonds zijn er standaard kroegentochten. De staff zorgt voor emmers met Sangria en rond tien uur gaat de tocht van start. In het hostel blijft het ook gezellig, maar lang kun je er niet buiten blijven zitten. Na middernacht kun je namelijk niet meer normaal praten op straat zonder dat er een oud vrouwtje emmers met water naar beneden smijt en daar iets Montenegraans achteraan schreeuwt. Ik spreek geen Montenegraans, maar ik verstond perfect wat ze zei. Althans, ik heb een vermoeden.
Ook overdag hoef je je niet te vervelen. Het hostel organiseert allerlei tripjes. Zo gaan er dagbussen naar Kroatië, Albanië, Mostar (Bosnië), of naar de Tara River, waar je kunt raften. ‘s Avonds kun je tegen een kleine vergoeding mee-eten, iets waar wij graag gebruik van maakten. Eén keer in de week een barbecue aan de baai met kaarslicht en uitzicht op de bergen, zee en de verlichte stadsmuur. Must see!
Ochtend in Kotor: luikjes open en de was naar buiten
©montenegropulse.com
Kameruitzicht #2: Zonsondergang. Alle boten zijn weer terug, de palmbomen zijn verlicht en wij gaan de nacht in.
3. Eiland-/ stadjeshoppen
Rondom Kotor is er ook genoeg te doen. De baai van Kotor is in totaal zo’n dertig kilometer lang. Vanaf het hostel loop je binnen een paar minuten naar de baai. Langs de hele baai vind je veel kleine middeleeuwse stadjes, vanaf Kotor makkelijk te voet te bereiken, maar per boot nog makkelijker. De stad Kotor is de grootste stad aan de baai. De andere omliggende stadjes zijn veel kleiner en in tegenstelling tot Kotor, zul je hier weinig toeristen treffen.
In de baai van Kotor liggen verschillende kleine eilandjes. Voor een paar Euro zaten we met z’n zessen een paar uur op de boot om langs de stadjes en eilandjes te varen. De stuurman nam ons mee en maakte ons wegwijs. En hij vroeg ons of we wilden rotsduiken. Natuurlijk wilden wij dat en hij voer ons naar rotsen waarvan we van drie meter hoogte af konden springen, wat nog best soepel ging. Ondertussen hadden we namelijk al wat alcohol in onze lichamen want we bevonden ons immers nog altijd in Oost-Europa, het ‘land’ van de Raki, een lokale drank (vergelijkbaar met Jenever (45%)). En dat kan je ieder moment van de dag worden aangeboden, vooral wanneer je het niet verwacht, en dan zorg je maar dat je het opdrinkt. In Sarajevo sloegen we de Raki die we kregen in één keer achterover omdat het in een shotglas zat, maar dat hadden we snel afgeleerd. De Bosniërs schrokken zich daar een ongeluk. ‘Crazy Dutch girls’, werd onze bijnaam. En zo leerden we overal weer wat. De goedlachse bebaarde stuurman schonk ons nog voor het vertrek een flinke teug Raki in een plastic bekertje waar we drie uur zoet mee zouden zijn. En hopsa, daar gingen we dan.
Eilandje: Sveti Đorđe
Eilandje: Gospa od Skrpjela
We’re on a boat!
Perast 1
Perast 2
Perast 3
4. Nachtleven
Het is er geen Groningen en ook zeker geen Cherso of Lloret (goddank), maar feesten kun je in Kotor zeker. Het aantal kroegen en disco’s is op één hand te tellen, maar dat mag de pret absoluut niet drukken. Elke avond organiseert de hostelstaff een kroegentocht. Die staff neemt je mee op sleeptouw langs ALLE kroegen van Kotor, welgeteld een stuk of drie. Het is een beetje alsof we op schoolreisje zijn met allerlei backpackers van allerlei nationaliteiten. En net zo spannend, want ik heb werkelijk geen idee waar we heen gaan. Na drie kwartier wordt de club weer bij elkaar geroepen en vanaf daar zie je maar of je nog meewilt naar de volgende kroeg. Het vanaf dan is het wel gedaan met het schoolreis-gedeelte, want de staff is op een gegeven moment zelf zoek. En vanaf dan zoek je het echt zelf maar uit. Probleem? Nee, hoor. Verre van, zelfs. Dan ga je zelf opzoek naar feest. Zo hebben wij één nacht aan het strand gespendeerd met Australische vrienden. De andere nacht gingen we naar een white party in Maximus. Dat is dé en de enige nachtclub van Kotor. En ondanks het feit dat ik niet zo’n clubmens ben, vond ik het er helemaal geweldig. Ik wil nog een keer, ik.wil.NOG.EEN.KEER!
Club Maximus
Kroegen met onze kamergenoten: hier in een kroeg met verder alleen maar Montenegrijnen
5. Klimmen naar de St. Giovanni-burcht
Kotor ligt aan de voet van een berg. Op die berg zijn ruïnes te vinden van het kasteel van San Giovanni. Vanaf de 6e eeuw diende het kasteel dat bovenop de berg staat als stadsverdediging. Via de stadsmuur loop je naar boven. Het is een intensieve klim die je het beste ‘s ochtends of ‘s avonds kunt maken. Vooral bij zonsopgang en bij zonsondergang schijnt het een mooie klim te zijn. Als je maar niet midden op de dag in de brandende zon gaat, in ieder geval. Dat deden wij natuurlijk wel. In de zomermaanden is het dan veel te warm. Maar dat is het klimmen en het zweten waard: eenmaal bovenaan de top heb je een prachtig uitzicht over Kotor en kun je in en op de ruïnes klimmen voor een nog mooier uitzicht.
Prachtig uitzicht over (een deel van) de baai van Kotor
Even hogerop klimmen
6. Natuur
Oh, de natuur. Wat kan het mooi zijn. Ik keek mijn ogen uit tijdens de busreis door Montenegro. Kronkelwegen met uitzicht op de zwarte bergen (vrij vertaald: Monte Negro) van Montenegro. Maar Montenegro is meer dan deze woeste bergen. Door Montenegro stroomt de diepste rivier van Europa, de Tara River. Raften op deze rivier is erg populair en wordt dan ook veel gedaan in de omgeving. De Tara River stroom dwars door het Durmitor National Park, één van de grootste bergketens die Montenegro kent. Omdat Montenegro een klein land is, ben je overal relatief snel. Een ander voordeel is: je kunt makkelijk uitstapjes maken naar omliggende landen.De snelwegen zijn goed onderhouden en daarom kun je alles goed bereiken met de auto. Ook het openbaar vervoer is goed en strak geregeld.
Montenegro noemt zichzelf ‘Crna Gora’, Servisch voor ‘zwarte berg’
7. Dé vraag des vakanties: Waar.zijn.we.eigenlijk?
Hier, in Kotor. In een klein Europees landje. Drie keer zo klein als Nederland en nog redelijk onbekend als vakantiebestemming. Daar zal zo langzamerhand wel verandering in komen, denk ik. Mocht je eens in de buurt zijn, vergeet dan niet om je even te verwonderen in Kotor.
kaart is aan het laden - een ogenblik geduld aub...
